วันจันทร์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

รู้จักกับการปฏิบัติธรรมครั้งแรก

จำไม่ได้ว่าตอนนั้นเรียนอยู่ ปวช. ปี 1 หรือ ปี 2
น่าจะเป็นช่วงปลายปีของภาคการศึกษานั้นแล้ว
มีเพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตร 2 คน มาชวนให้ไปเข้าคอร์ส
ปฏิบัติธรรมกับคุณแม่ ดร.ศิริ กรินชัย
เพื่อนมาชวนหลายครั้ง...แต่ฉันก็ตอบปฏิเสธไปทุกครั้ง
"ไม่เอา...ไม่ไป...ต้องไปอยู่ตั้งหลายวัน..ตายแน่"
จนกระทั่งทนเพื่อนเซ้าซี้ไม่ไหว...จึงตอบตกลงแบบเสียไม่ได้

สร้างความประหลาดใจให้กับอาจารย์หลายๆ ท่าน
ที่เห็นเราเข้าร่วมปฏิบัติธรรมครั้งนั้น

เป็นการปฏิบัติธรรมครั้งแรกที่ทรมานมาก
ฉันไม่เห็นความสุข...ไม่มีความสนุกที่ตรงไหนเลย
แต่ก็พยายามตั้งใจมากที่สุด...(เท่าที่จะทำได้)

ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีค่ะ...เพราะเป็นคอร์สที่อัดเต็มที่มากๆ
ฉันแอบไปนอนหลับกลางวันตั้งสองสามครั้ง..แหะๆ
ไม่เคยตื่นเช้ามืดขนาดนั้นนี่...ร่างกายมันทนง่วงไม่ไหวจริงๆ ค่ะ

แล้วก็ผ่านครั้งนั้นแบบ...เฮ้อ! จบซะที
ได้ถ่ายรูปกับคุณแม่ ดร.ศิริ กรินชัย ไว้เป็นที่ระลึกหนึ่งรูป
แต่เก็บไว้ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้

เมื่อมีครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง สาม สี่....มันก็ตามมา
เริ่มใช้วัดเป็นสถานที่พักใจมากกว่า...ยังไม่เห็นสัจธรรมทางโลกเท่าไหร่
อกหัก..ก็เข้าวัด
เหนื่อยกับโลก...ก็เข้าวัด
ไปเอง...หาเองไม่ต้องมีใครชวนละ
ไปคนเดียวก็ไป...นอนคนเดียวก็นอน
กลัวไหมก็มีกลัวบ้าง...แต่ทำใจดีสู้เสือเอาไว้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น